Wie zijn eigenlijk de vrijwilligers van het Zorgcafé?
Graag stellen wij ons aan u voor
Hallo, mijn naam is Mirjam Bosch
Ik ben één van de vrijwilligers van het Zorgcafé Dalfsen.
Ik ben 42, moeder/verzorger (in scheiding), maar eigenlijk ook ‘mantelzorger’ van mijn 2 kinderen van 13 en 11; daarnaast parttime secretaresse. Bekend met (EED) Ernstige Enkelvoudige Dyslexie / lees/leerproblemen en ADD. Via een bericht van het Zorgcafé Dalfsen op Facebook ben ik in contact getreden met Nancy Satter, die ik eigenlijk ook al bleek te kennen van de school van mijn kinderen. Zij was bezig met iets heel moois en interessants waar ik graag als vrijwilliger en ervaringsdeskundige bij wilde aansluiten. Na jarenlang ‘tobben’ met beide kinderen op school; doubleren in groep 3, lees/leerproblemen, wat geruime tijd later (ernstige) Dyslexie bleek te zijn en het feit dat ik het idee kreeg dat ‘ik toch niet de enige kon zijn die overal tegenaan liep’, zich weinig gehoord/ gezien voelde en niet meer wist wat nu de beste oplossing, hulp, begeleiding, voor mijn kinderen kon zijn, heb ik vanuit mijn eigen gevoel (zelf) veel moeilijke keuzes moeten maken, maar heb ik óók in maart 2014 bedacht een (besloten) FB pagina op te richten, gericht op het delen van ervaringen van gelijkgestemden, dus vóóral ouders die de weg kwijt waren in het woud aan regels, procedures, aannames rondom leerproblemen, dyslexie (aanvragen), citotoetsen, hulp, school, passend onderwijs, etc. Dit blijkt zo’n succes te zijn dat er zich nog dagelijks mensen aanmelden, maar gelukkig niet alleen ouders, ook leerkrachten, onderwijsprofessionals, dyslexiespecialisten, jong volwassenen met dyslexie, kindercoaches, etc. Ik zie dit als een fijne, laagdrempelige manier om ervaringen te delen, informatie uit te wisselen en van elkaar te leren. Ik ben dan ook supertrots dat mijn pagina zo goed loopt en mijn wens is dan ook dit op ‘kleinschaliger/persoonlijker gebied’, dus in mijn eigen woonplaats te laten ‘ontstaan’ in het Zorgcafé Dalfsen. Inmiddels weet ik uit ervaring hoe fijn het is om gelijkgestemden (alleen al van afstand..) te ‘ontmoeten’, die weten wat Dyslexie/leerproblemen inhoudt, maar ook mensen te ontmoeten die kennis hebben van het behandelen van en leren omgaan met deze problemen of een weg te zoeken in dit lastige, emotionele traject, wat niet ophoudt na de basisschool.. en vaak een enorme (jarenlange) druk legt op je gezin/relatie...
Hoe mooi kan het zijn, als het Zorgcafé, met mijn inmiddels grote (FB) netwerk, professionals uit kan gaan nodigen, om ouders te informeren die misschien nu nog worstelen met hun kinderen… en hoe mooi kan het zijn dat ouders elkaar opzoeken en ervaringen uitwisselen over hoe zij dit hebben aangepakt… En eigenlijk geldt dit voor allerlei problemen rondom kinderen of in gezinnen, allemaal willen we gehoord, gezien, gesteund en geholpen worden. Dát maakt het Zorgcafé Dalfsen mogelijk en is waar het Zorgcafé Dalfsen voor wil staan! Voor iedereen die wel eens ongestoord een kopje koffie wil drinken, zijn/haar verhaal wil doen, of zorgen/ervaringen wil delen.. Dit is mijn verhaal en ik zou zeggen, stap die drempel over en tot ziens in het Zorgcafé Dalfsen!
Groetjes Mirjam
https://www.facebook.com/groups/dyslexie.ervaringen/?fref=ts (meldt je aan!)
zoeken op: Dyslexie / lees-leerstoornissen - ervaringen delen
Ik ben één van de vrijwilligers van het Zorgcafé Dalfsen.
Ik ben 42, moeder/verzorger (in scheiding), maar eigenlijk ook ‘mantelzorger’ van mijn 2 kinderen van 13 en 11; daarnaast parttime secretaresse. Bekend met (EED) Ernstige Enkelvoudige Dyslexie / lees/leerproblemen en ADD. Via een bericht van het Zorgcafé Dalfsen op Facebook ben ik in contact getreden met Nancy Satter, die ik eigenlijk ook al bleek te kennen van de school van mijn kinderen. Zij was bezig met iets heel moois en interessants waar ik graag als vrijwilliger en ervaringsdeskundige bij wilde aansluiten. Na jarenlang ‘tobben’ met beide kinderen op school; doubleren in groep 3, lees/leerproblemen, wat geruime tijd later (ernstige) Dyslexie bleek te zijn en het feit dat ik het idee kreeg dat ‘ik toch niet de enige kon zijn die overal tegenaan liep’, zich weinig gehoord/ gezien voelde en niet meer wist wat nu de beste oplossing, hulp, begeleiding, voor mijn kinderen kon zijn, heb ik vanuit mijn eigen gevoel (zelf) veel moeilijke keuzes moeten maken, maar heb ik óók in maart 2014 bedacht een (besloten) FB pagina op te richten, gericht op het delen van ervaringen van gelijkgestemden, dus vóóral ouders die de weg kwijt waren in het woud aan regels, procedures, aannames rondom leerproblemen, dyslexie (aanvragen), citotoetsen, hulp, school, passend onderwijs, etc. Dit blijkt zo’n succes te zijn dat er zich nog dagelijks mensen aanmelden, maar gelukkig niet alleen ouders, ook leerkrachten, onderwijsprofessionals, dyslexiespecialisten, jong volwassenen met dyslexie, kindercoaches, etc. Ik zie dit als een fijne, laagdrempelige manier om ervaringen te delen, informatie uit te wisselen en van elkaar te leren. Ik ben dan ook supertrots dat mijn pagina zo goed loopt en mijn wens is dan ook dit op ‘kleinschaliger/persoonlijker gebied’, dus in mijn eigen woonplaats te laten ‘ontstaan’ in het Zorgcafé Dalfsen. Inmiddels weet ik uit ervaring hoe fijn het is om gelijkgestemden (alleen al van afstand..) te ‘ontmoeten’, die weten wat Dyslexie/leerproblemen inhoudt, maar ook mensen te ontmoeten die kennis hebben van het behandelen van en leren omgaan met deze problemen of een weg te zoeken in dit lastige, emotionele traject, wat niet ophoudt na de basisschool.. en vaak een enorme (jarenlange) druk legt op je gezin/relatie...
Hoe mooi kan het zijn, als het Zorgcafé, met mijn inmiddels grote (FB) netwerk, professionals uit kan gaan nodigen, om ouders te informeren die misschien nu nog worstelen met hun kinderen… en hoe mooi kan het zijn dat ouders elkaar opzoeken en ervaringen uitwisselen over hoe zij dit hebben aangepakt… En eigenlijk geldt dit voor allerlei problemen rondom kinderen of in gezinnen, allemaal willen we gehoord, gezien, gesteund en geholpen worden. Dát maakt het Zorgcafé Dalfsen mogelijk en is waar het Zorgcafé Dalfsen voor wil staan! Voor iedereen die wel eens ongestoord een kopje koffie wil drinken, zijn/haar verhaal wil doen, of zorgen/ervaringen wil delen.. Dit is mijn verhaal en ik zou zeggen, stap die drempel over en tot ziens in het Zorgcafé Dalfsen!
Groetjes Mirjam
https://www.facebook.com/groups/dyslexie.ervaringen/?fref=ts (meldt je aan!)
zoeken op: Dyslexie / lees-leerstoornissen - ervaringen delen
Hallo mijn naam is Marcha Vlierman.
Ik ben één van de vrijwilligers van het Zorgcafe Dalfsen.
Ik ben een alleenstaande moeder en mantelzorger van mijn 2 kinderen. Bekend met Selectief Mutisme/Pddnos en ADD.
Tevens ben ik (sinds 2 jaar) mantelzorger van mijn beide ouders. (Bekend met Slokdarmkanker en Parkinson)
Ik ben via via 'in contact' gekomen met Nancy Satter en herkende zoveel in haar verhaal, dat ik volmondig 'JA' heb gezegd om vrijwilliger/ervaringsdeskundige te zijn van het Zorgcafe.
Want wat heb ik een zoektocht gehad voor goede hulp/aansluiting en begeleiding voor mijn 2 kinderen!
Maar de laatste 2 jaar ook voor mijn ouders. Ik had het gevoel in een spinnenweb terecht gekomen te zijn van allerlei instanties en organisaties, maar alsnog niet wetend wat het meest 'passend' bij de situatie is. Maar heb ook zelf heel veel moeten uitzoeken.
Heb soms echt letterlijk met mijn handen in het haar gezeten! En nu weet ik, ik ben zeker niet de enige die hier tegenaan loopt. Hoe fijn is het om met 'lotgenoten' in contact te kunnen komen, om even je verhaal te doen, wetend dat men je begrijpt! Wat een verademing om ervaringen te delen, tips en ideeën uit te kunnen wisselen maar ook om even lekker te kunnen ontspannen!?
In het Zorgcafe Dalfsen kun je gewoon even op adem komen en mag je weer even helemaal jezelf zijn, want wij begrijpen je immers maar al te goed!
Ik ben één van de vrijwilligers van het Zorgcafe Dalfsen.
Ik ben een alleenstaande moeder en mantelzorger van mijn 2 kinderen. Bekend met Selectief Mutisme/Pddnos en ADD.
Tevens ben ik (sinds 2 jaar) mantelzorger van mijn beide ouders. (Bekend met Slokdarmkanker en Parkinson)
Ik ben via via 'in contact' gekomen met Nancy Satter en herkende zoveel in haar verhaal, dat ik volmondig 'JA' heb gezegd om vrijwilliger/ervaringsdeskundige te zijn van het Zorgcafe.
Want wat heb ik een zoektocht gehad voor goede hulp/aansluiting en begeleiding voor mijn 2 kinderen!
Maar de laatste 2 jaar ook voor mijn ouders. Ik had het gevoel in een spinnenweb terecht gekomen te zijn van allerlei instanties en organisaties, maar alsnog niet wetend wat het meest 'passend' bij de situatie is. Maar heb ook zelf heel veel moeten uitzoeken.
Heb soms echt letterlijk met mijn handen in het haar gezeten! En nu weet ik, ik ben zeker niet de enige die hier tegenaan loopt. Hoe fijn is het om met 'lotgenoten' in contact te kunnen komen, om even je verhaal te doen, wetend dat men je begrijpt! Wat een verademing om ervaringen te delen, tips en ideeën uit te kunnen wisselen maar ook om even lekker te kunnen ontspannen!?
In het Zorgcafe Dalfsen kun je gewoon even op adem komen en mag je weer even helemaal jezelf zijn, want wij begrijpen je immers maar al te goed!